آلودگی زبان شناسی علمی با فاشیسم در ایران

حبيب الله بلوچ

هنگامی که در خصوص زبان مطالعه می کنید، به واژگان زیادی بر می خورید که پس از کاربردهای بسیار تبدیل به یک امر واقع شدند اما در واقع توسط زبان شناسانی به عینیت رسیدند که فاشیست و فاشیسم بودن خود را اعلام می کردند و بر مبنای برتری نژادی فارسی فعالیت سیاسی می کردند و با حزب نازی آلمان کار می کردند و در دستگاه های تبلیغاتی نازی جاه و مقام داشتند. اینجاست که از خودمان می پرسیم آیا تحقیق علمی با اندیشه فاشیستی امکان پذیر است؟ یا بهتر است پرسید معتبر است؟ به این اصطلاحات و واژگان دقت کنید: “زبان های ایرانی”، ”فارسی باستان”، “فارسی پهلوی”، “پهلوی میانه” زبان های ایرانی غربی، ایرانی شرقی، ایرانی شمالی، ایرانی جنوبی و بسیاری از اصطلاحات دیگر که همه و همه زاییده دوره حکومت سابق پهلوی هستند. به عنوان نمونه یکی از زبان شناسان داوود منشی زاده بود. این فرد یک محقق زبان شناسی “زبان های ایرانی مدرن و میانه” شناخته می شود. اما این فرد کیست؟ او بنیانگذار حزب فاشیستی سومکا -سوسیالیست ملی کارگران ایران- است. داوود منشی زاده یکی از هواداران پروپاقرص نازیسم آلمان بود، و مدتی نیز با سازمان تبلیغات آلمان نازی کار کرده بود و در روزنامه حزب نازی مطلب می نوشت. وی در خصوص ناسیونالیسم ایرانی تفکرات افراطی داشت و قائل به برتری نژادی فارس و ترویج فارسی گرایی بر ملت های دیگر بود. وی کسی بود که از بین دانشجویان و دانشگاهیان ایران برای آلمان ها نیرو جذب می کرد و یک استاد زبان شناسای در دانشگاه لودویگ مونیخ بود، سلامی به سبک نازی ها داشت و یک شاخه حزبی دیگر به نام آریا نیز داشت. وی می گفت: ما نگهبان این خون و نژادیم همانگونه که ارتش نگهبان کشور است! اکنون ببینیم که فردی با چنین اعتقادات سیاسی افرادی و دارای تفکرات ناسیونالیستی بسیار افراطی و همکار آلمان های نازی در پروپاگانداهای تبلیغاتی برای مساله نژادی، چطور می تواند در زمینه زبان ها یک تحقیق بدور نگاه ناسیونالیستی ارائه کند؟ این تنها یک مورد از صدها محقق و نویسنده در دوره پهلوی است که به غایت در تلاش بودند که ایرانی تک ملتی، تک زبانی، تک فرهنگی و حتی تک مذهبی درست کنند. همین افراد بودند که واژگان زیادی را اختراع کرده و به ادبیات دانشگاه ها و کتابها افزودند و رفته رفته در بین مردم منتشر شده و امروزه به عنوان یک بسته علمی به آنها نگاه می شود. این در حالی است که محققان و تاریخنگاران ما اگر می خواهند تحقیق درستی در مورد زبان و فرهنگ و تاریخ خود ارائه کنند به باور من باید بار دیگر برگردند به منابع اصلی و با برگرفتن کنه مطالب آنها را برگردانند نه اینکه تنها به نوشته های ناسیونالیست های دوره پهلوی اکتفا کنند چرا که کتابهای بسیاری از این نویسندگان تلاش سنگین سیاسی برای آلوده کردن تاریخ و انحراف وقایع به نفع یک جریان خاص داشتند.

تاریخ: ٢١ دی ١٤٠١