آیا جوانان بلوچ ما ترسو هستند؟
جواب قطعا «نه» است. یک ترسو هرگز جان بر کف به دنبال نان نمی‌رود.
پس چرا برخی هنوز از گفتگوی سیاسی و شرکت در مبارزات ملی هراس دارند؟
جواب این سوال را باید در سیاست های استعماری رژیم آخوندی جستجو کرد.
تزریق حس ناامیدی، ایجاد فضای خفقان با قتل و اعدام و شایعه سازی های مزدوران و دامن زدن افراد ساده لوح به آنها سبب شده تا برخی به سمت مبارزات بی‌توجهی نشان دهند.
جوانان بلوچ باید بدانند که مشکلات ما با بردن سوخت، اگر با آتش و گلوله رژیم نمیریم و کسب ناچیز پول حل نمی‌شوند.
این آن چیزی‌ست که ما نمی‌دانیم! یا در بلوای مرگ و گرسنگی از یاد برده‌ایم!
اگر ما برای یک روز گرسنه نماندن جان خود را کف دست می‌گذاریم چرا برای یک عمر امنیت جان و غذا مبارزه نکنیم؟
چرا حق خود را فریاد نزنیم؟
هر فرد آگاه به اطرافیانش آگاهی می‌دهد و این توسعه آگاهی آغاز راه پیروزی‌ست.
با ما همراه شوید تا در کنار هم، آگاهانه حق خود حاکمیت و دولت ملی را تحقق و پایان استعمار را رقم بزنیم.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.