تاریخ دو گونه جنگ به خود دیده است؛ جنگ عادلانه و جنگ غیر عادلانه.
کلیه جنگهای که برای تصرف سرزمین های دیگر، استثمار و استعمار ملت ها انجام گرفتند جنگهای ناعادلانه به شمار می آیند.
اما جنگ های انقلابی برای پایان دادن به سلطه و استعمار بیگانه و رسیدن به حاکمیت ملی و صلح و حفاظت از منافع ملی و مردم، جنگ های عادلانه شمرده میشوند.
جنگ بد است برای استعمارگری، اما هنگامی که برای شکستن استعمار و احیای عدالت باشد و به شکل مقاومت در آید به خودی خود نیک است.
جنگهایی که توسط استعمارگران تحمیل میشوند و یکجانبه پیش میروند، روزی مقاومت را تجربه میکنند.
مقاومت از این منظر مهم است که زندگی ساز است، آزادی آفرین است، برابری را فریاد میزند، حقوق اساسی انسانها و‌حقوق بشر را احیا میکند.
هر زمانی که سلطه گر از قومیت و مذهب و … برای ایجاد تسلط استفاده کرده، مردمان مستعمره نیز برای حقوق خود دست به نبرد و پیکار زدند، و عدالت را دوباره به جامعه بازگردانده اند.
جنگ برای آزادی، نامش مقاومت و #باهند است، جنگ برای فساد و سلطه گری، نامش استعمار و خیانت است.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.