بلوچهای زیادی در کشورهای گایانا (Guyana) سورینام (Suriname) و گایانا فرانسه (France Guyana) زندگی میکنند که اکنون به زبان های هلندی و فرانسوی واسپانیایی صحبت میکنند و زبان مادری خود را از دست داده اند.
اما داستان این بلوچها در کشورهای بسیار دور دست چیست؟
چگونه پای بلوچها به آن کشورها باز شد؟
این داستان عجیبی دارد که میتواند برای شما خوانندگان تازگی داشته باشد.
در زمان استعمار بریتانیا بر بلوچستان در قرن ۱۹ انگلیسی ها دست به سیاست های کثیفی زدند.
از آنجایی که امپراتوری انگلیس در سرتاسر جهان مستعمرات مختلفی داشت و هر از چندی درگیری های چه از لحاظ قیام های داخلی و چه در نتیجه تنازع با کشورهای امپریالیستی اروپایی دیگر ایجاد میشد، به سرباز و نیروهای جنگاور نیاز پیدا میکرد و این سربازان و نیروها را از مناطق تحت سلطه خود می گرفت.
سربازگیری انگلیسی ها هم متفاوت بود، در کشورهای مثل هندوستان، یک ارتش بزرگ از هندی ها داشت که به یک میلیون نفر میرسید، اما در برخی از مناطق از جمله بلوچستان و پشتونستان مردم علاقه همکاری با انگلیس نداشتند به همین خاطر انگلیس بسیاری از آنها را ربوده و به زور به جنگ می فرستادند.
البته انگلیس این کار را صرفاً در مناطقی انجام میداد که مردمانش جنگجو بودند و در جنگ عقب نشینی نمی‌کردند.
از این رهگذر انگلیس برای حفظ و توسعه سلطه خود در آمریکای جنوبی به نیرو نیاز داشت و بدین منظور به ارتش خود دستور داده بود که از بلوچها و پشتونها و سندی ها هم نیرو بگیرند، و افسران انگلیسی که از جذب نیرو در این مناطق بخاطر روحیه ضد استعماری امید زیادی نداشتند و به جنگاوری آنها یقین داشتند لذا دست به بازی کثیفی زده و بسیاری از افراد دارای بنیه قوی که مربوط به روستاها بودند را با روشهای مختلف می‌ربودند.
پس از آنها این افراد را به جنگ های خود اعزام میکردند که مشخصا بسیاری از بلوچها را به پایگاه های خود در مناطق مختلف آمریکای مرکزی و جنوبی اعزام کرده و در جنگهای خود از آنها کار گرفتند.
از آنجایی که این افراد بخاطر بعد مکانی و نبود تسهیلات هیچ راه بازگشتی نداشتند برای همیشه در آنجا ماندگار شدند.
این افراد که همگی جوانان مجردی بودند رفته رفته پس از ماندگاری ازدواج کرده و از آنها نسلی ایجاد شد که تنها میدانستند ما اصالتا بلوچیم اما بخاطر فرهنگ و زبان غالبی که در منطقه وجود داشت رفته رفته استحاله فرهنگی شده و زبان خود را از دست دادند اما همچنان از لحاظ دینی مسلمان باقی مانده و نام های بلوچی دارند، به عنوان مثال: اینجینئر جمال رند، که اسم مادرش بی بی شدری بود که پدر بی بی شدری کسی بود که انگلیسی ها او را برای جنگ برده بودند و هنوز نامهای بلوچی در بین آنها باقی مانده است.
رفته رفته این بلوچها در کل منطقه امریکای مرکزی و جنوبی پخش شدند و تنها نامی از آنها در تاریخ باقی ماند.
نکته جالب دیگر اینکه در اثر تصادم و درگیری بین استعمارگران انگلیسی و اسپانیایی برخی از این جنگاوران بلوچ در اسارت این قواها قرار میگرفتند و دست به دست میشدند به همین دلیل برخی از این بلوچها فرانسوی زبان و برخی اسپانیایی و برخی انگلیسی و هلندی است.
بعدها گروهی از این جنگاوران بلوچ نیز توسط اسپانیایی ها به منطقه کاتالان و شهرهای مختلف اسپانیا اعزام شدند.
این بلوچها با وجود دوری از وطن هنوز بسیاری از آداب و فرهنگ خود را حفظ کردند، و تلاش میکنند که ازدواج های نسبتا فامیلی و درون جامعه خود داشته باشند هر چند با تغییر وضعیت و شرایط تحولات بسیاری در آنها ایجاد شده است.
🔹برگرفته از اظهارات شفاهی برخی از دانشجو های بلوچستان شمالی در دانشگاه «اورینت سانتیاگو دی کوبا»
نوشته: کمیته پژوهش سهاب
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.