مروچی پدا گجر ءِ لشکر بلوچستان ءِ کودکے ءَ تیرانی آماچ کرت ءُ مئی برات ءُ گهارے اِش سوگیگ کرت.
هامنه ای لشکر مسلم حیدری ءَ ماں بلوچستان ءِ هشتبندی بیران کرت ءُ پنچ سالگیں میثم نارویی ءِ سرءَ ماں محمد آباد پهره ءَ تیرگواری کرت. پرهونیں میثم ءِ کسانیں مجگ اِش تیر جت ءُ آ وتی مات ءِ دستانی سرا ساه دات. مات کوکار کنگ اَت ” یا الله منی زهگ اِش کُشت”.
میثم ءِ بیرانی بلوچ راج ءِ وجود ءُ انسانیت ءِ وجدان پدا پردردیں توارے پر جت.
کسانسالیں میثم بلوچ راج ءِ هما کودک ءُ تبلانی بیگناهی ءِ توار اِنت که انگت ءَ زند اِش بنگیج نه کتگ هامنه ای لشکر ءِ رستری ءِ آماچ بنت.
میثم، مرتضی، حسنا، رویا، محمد، غفوز جدگال ءُ آدگه شهیدیں تبل بلوچستان ءِ پُل اَتنت که گجر آهاں گوں سنگدلی سَرِسند کت ءُ کشت انت.
بلوچ ءُ بلوچستان یکبرے پدا سوگیگ انت ءُ گوں میثم ءِ مات ءَ هور ارس ریچنت.
بلوچستان ءِ راجی تپاکی گل چه بلوچ راج ءَ لوٹیت تنکه وتی جهدانی گامگیج تیز تر بکنین ءُ چه اے انسان کشیں واکدارانی زلم ءُ زوراکی وت ءَ آزات کنیں .
همے درگت ءَ چه درستیں بلوچاں ماں سیستان زمین، رودبارزمین، گیاوان زمین، سرهد زمین ءُ مکران زمین لوٹیں وتی توار ءَ برزتر بکنین ءُ هامنه ای په دروگیں گچیں کاری یاں بهر مه زوریں.
بلوچستان ءِ راجی تپاکی گل
بیستم اردیبهشت ۱۴۰۰
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.