در این که مهاجران افغان برادران انسانی و دینی ما هستند هیچ شکی وجود ندارد و بدین علت که از مجبوری به ما پناه آورده اند باید دستشان گرفته شود و موضوع این مطلب اصلا در مورد مهاجرت و برادران افغانستانی نیست. سخن از رفتار دوگانه مردم فارس و حکومت ایران در حق بلوچهاست، رفتاری که به کرات ثابت شده تبعیض آمیز، تحقیر آمیز و زننده و غیرقابل چشم پوشی است.
بنده بیاد دارم که وقتی از مرز تفتان قصد ورود به میرجاوه را داشتیم، نیروهای نظامی گجر ابتدا مهاجران هزاره افغان را اجازه ورود دادند و سپس با بی احترامی به ما بلوچها؛ و بسیاری از ما بلوچها هم به یاد داریم که رفتارها در شهرهای مرکزی ایران با بلوچها چگونه است.
سیاست های ضد بلوچ رژیم و تبلیغاتهای منفی در تلویزیون ملی باعث شده نگاه ها نسبت به بلوچ در شهرستانهای ایران یک نگاه مالیخولیایی و منفی باشد.
همین نیروهای رژیم در داخل بلوچستان ما را ایرانی و مرزداران غیور میخوانند، اما در شهرهای خود و در رسانه های خود، در کتابهای خود، داستان فرق میکند!
این تبلیغاتهای منفی باعث شده نه تنها حکومت بلکه بسیاری از مردم فارس بلوچها را غیر خودی ببینند و لباس و فرهنگ ما را مورد تمسخر قرار دهند و تا بلوچی در شهرستان ببینند می پرسند: چند کیلو مواد مخدر همراهت آوردی؟!
این نگاه تحقیر آمیز و از خود کمتر دیدن، نتیجه اش این شده که عده ای چاقو به دست بگیرند و جوان بلوچ کارگری را به ضرب و جرح بگیرند.
این باعث شده عده ای از بلوچها نیز رفته رفته بگویند: «وقتی آنها نسبت به ما بلوچها چنین طرز فکر و نگرشی دارند پس وقتی به سرزمین ما می‌آیند ما چرا آنها را مهمان خود بپنداریم و با چهچه آغوش خود را برایشان باز کنیم. آنها بلوچ را نه از خود بلکه بیگانه میدانند و تاکنون بارها این را ثابت کرده اند، پس اگر چنین است ما هم باید راه خود را از آنان جدا کرده و به ملت و سرزمین خود بیندیشیم که چگونه به آزادی و آبادی برسیم»
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.