بیانیه همپيوندى و همبستگى بلوچ ها و تركمن ها
جمهورى اسلامى عليه ملت بلوچ اعلام جنگ كرده است؛ جنگ عليه این مردمان آزاديخواه و حق طلب، كه قريب به یک قرن تحت ظلم و ستم سیستماتیک حكومت هاى پهلوى و اسلامى بسر برده و مى برند.
رژيم اسلامى همواره كوشيده است بلوچ ها و ديگر مليت ها را كه براى دستيابی به حقوق خود مبارزه مى كنند، در انظار عمومى با فرافکنی «تجزيه طلب» سرکوبشان را توجیه کند.
ايران كشورى است كثيرالمله متشكل از ملت هاى مختلف و متنوع با ويژگى هاى زبانى، فرهنگى و آداب و رسوم خاص خويش. هيچ ملتى در اين سرزمين كهن و پهناور بر ملتى ديگر برترى ندارد. از اين رو، قائل شدن ارجحيت ملت حاكم فارس بر ملت هاى ديگر، كه نمادى از نژادپرستى است و ديگر تبعيضات رسمى، غير قانونى و خشن موجود بايد منع و رفع شوند. كنوانسيون رفع كليه اشكال تبعيض عليه شهروندان یک كشور، جدا از تعلقات قومى، مذهبى، جنسيتى و غيره، یک سند بين المللى است كه جمهورى اسلامى نيز زير آنرا امضاء نموده است.
ایران کنونی تا پیش از دوره پهلوی ممالک محروسه بوده اما هنگاميكه رضاخان پهلوى به قدرت رسيد، نخستين اقدامى كه بعمل آورد انحلال “ممالك محروسه” و جايگزينى آن با یک حكومت متمركز مطلقه بود. او كه از هوادران آدولف هيتلر، صدراعظم دولت نازی آلمان و پيشواى نژاد پرستان آريايى، بشمار مى رفت، به پيروى از وى سياست آسيميلاسيون، يعنى هويت زدائى از ديگر ملت هاى ايرانى و ادغام و تحليل آنها در ملت حاكم فارس، را تحت شعار یک زبان و يك ملت پياده نمود.
ملت هايى كه در برابر اين سياست هويت زدائى و يكسان سازى دست به مقاومت زدند، توسط ارتش رضاشاه يكى پس از ديگرى به شدت سركوب شدند. به منزله دو نمونه مى توان از لشکركشى به تركمن صحرا در سال ١٣٠٤ و سرنگون كردن جمهورى نوبنياد تركمن صحرا تحت رهبرى عثمان آخون، و تسخیر بلوچستان توسط قشون رضا شاهى در سال ١٣٠٧ نام برد.
محمد رضا شاه پهلوى نيز همان سياست پدر را دنبال نمود و ملتها را تضعیف نمود به گونه ای که بلوچستان به يكى از فقيرترين استان هاى ایران تبديل گرديد. از آنجا كه زندگى طاقت فرسا در بلوچستان براى بخشی از مردم بلوچ غير قابل تحمل بود، مهاجرت کردند و گروهی از آنها راهى تركمن صحرا شدند تا در آنجا در كنار برادران تركمن خود زندگى نوينى كه عارى از فقر و تنگدستی باشد، آغاز كنند. تركمن ها با آغوش باز از برادران بلوچ خود استقبال نموده و از هيچ حمايتى خوددارى نكردند.
جمهورى اسلامى نيز به شيوه پهلوى هاى پدر و پسر از همان ابتداى روى كار آمدن با لشکركشى به توركمن صحرا و كردستان به سركوب مردم خود پرداخت. فزون بر آن، رژيم اسلامى نه فقط سياست هويت زدائى خاندان پهلوى را به ارث برده و ادامه داد، بلكه ابعاد آنرا نيز گسترش داده و تعميق بيشترى به آن بخشيد. بگونه اى كه شعار یک زبان، یک ملت رژيم پهلوى، در دوره جمهورى اسلامى بسط يافته و به شعار يک زبان، یک ملت، یک مذهب تبديل گرديد.
با بروز جنبش “زن، زندگى، آزادى” بر ابعاد اعمال خشونت رژيم اسلامى نيز افزوده شد. بويژه در بلوچستان و كردستان نيروهاى سركوبگر به سوى تظاهر كنندگان مسالمت جو، آتش گشوده و صد ها نفر انسان بيدفاع و بيگناه را به قتل رساندند.
جمهورى اسلامى به قصد مهار نمودن جنبش آزادى خواهانه و حق طلبانه ملت بلوچ همزمان با اعمال خشونت به تهديد و ارعاب علماى مذهبى نيز مبادرت ورزيده است. لغو امامت جمعه مولانا محمد حسين گرگيج، ايجاد حصر خانگى براى ايشان و بازداشت مولوى عبدالمجيد مرادزهى از آن جمله اند.
تركمن ها در اعتراض به اعدام مبارزان و كشتار بلوچ ها از يكسو، و از سوى ديگر براى اعلام همبستگى خود با مولانا محمد حسين گرگيج و مردم بلوچ در تظاهراتى كه روز هاى جمعه برگزار مى شوند، فعالانه شركت مى كنند.
ملت غيور بلوچ برغم افزايش فشار و اعمال خشونت، دست از مبارزه برنداشته و به اعتراض و تظاهرات صلح آميز خود ادامه مى دهد. تحت چنين شرايطى وظيفه انسانى و ميهنى هر فرد در جغرافیای ايران است كه از بلوچها در اين مبارزه عليه ظلم و زور و مردمكشى حمايت نمايند، اين وظيفه در درجه اول به عهده احزاب و سازمان هاى سياسى است كه با اتحاد عمل خويش در اين امر خطير پيشقدم شده و نيروى عظيم و جبهه وسيعى را عليه جمهورى اسلامى سازماندهى كنند.
مادامی كه بساط اين رژيم كودک كش و مردمكش برچيده نشود و بجاى آن حكومتى دمکراتیک وسکولار ایجاد نشود، در ایران صلح و امنيت برقرار نشده و مردم از رفاه، آزادى و دموكراسى برخوردار نخواهند شد.
تاریخ: ۲۱ بهمن ۱۴۰۱
امضا کنندگان:
-بلوچستان راجی تپاکی
-خیزش ملی ترکمن صحرا
-جبهه متحد بلوچستان
-سازمان فرهنگی وسیاسی تورکمن صحرا
-شورای همبستگی تورکمن صحرا
-شورای همکاری بلوچستان
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.