درد و رنج بی پایان در سرزمین کودکان بلوچ

گوشه ،گوشه بلوچستان کودکانی خوش رو مهربان، باهوش وجود دارد که از نعمتهای سرزمین مادریشان تحریم شدند.کودکان چابهار منطقه عثمان آباد کودکانی که با پای بدون پوشش رو گنج و منابع طبیعی وسیعی راه می روند بدون آنکه زره ای از آن بهره ای ببرند.اگر خود ملت بلوچ صاحب و اداره کننده سرزمینشان بودند، در زمان حال بهترین جایگاه رفاهی را برخورد دار بودند.با گذشت یک قرن داشتن یک سقف و دلی اسوده از فردای خود و عزیزانشان شده آرزوی بر دل مهربانشان که مهمانان ناخوانده و ظالم به ارمغان آورده اند،که داشتن یک خانه کپری را برای این کودکان زیاد میدانند و حقوق انسانی و اولیه شأن را زیر پا میگذارند ولی آگاهی مردم بشدت روبه رشد است تا به حقوق خود برسند و برای رسیدن به آزادی و فردای روشن برای نسل جدید، از هیچی راهی فرو گذار نمی‌کنند.