سازمان علمی و فرهنگی ملل متحد، يونسکو، در سال ۱۹۹۹ ميلادی، روز ۲۱ فوريه، را روز جهانی زبان مادری اعلام کرد.
رژیم ايران در همان سال و در سی امين نشست يونسکو، به نامگذاری اين روز، رای مثبت داد.
غیر از زبان فارسی، مردم مناطق مختلف در جغرافیای ایران به زبان‌های تورکی آذری، کُوردی، عربی، تورکمنی، گیلکی، مازندرانی، تالشی، لُوری، بلوچی، لکی و تاتی تکلم می‌کنند.
زبان مادری یک انتخاب نیست یک حق جدا نشدنی از هویت یک ملت است و تغییر زبان مادری یعنی نابودی تاریخ و فرهنگ آن ملت
زبان بلندترین پرچمی است که بر تارک فرهنگ هر ملتی استوار نشسته است و نماد هویت هر تباری است که به گوهری بودن اصالت خود باور داشته باشد
حکومت فارس سعی و کوشش خود را بر این گذاشتند تا زبان ملل های تصرف شده را آسمیلاسیون کرده و زبان مادری و هویت و فرهنگ هر ملل کمرنگ‌یا بی ارزش و با در دست گرفتن رسانه ها و نبود آموزش زبان مادری در مدارس و اجبار سخن گفتن کودکان به زبان فارسی سعی بر این که زبان فارسی را جایگزین زبان مادری کند.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.