زنان کارگر بلوچ

هنر سوزن دوزی یکی از با ارزشترین و اصیلترین هنرهای بلوچستان است این هنر زیبایی و هنر این خاک و سرزمین را بیانگر است که علاقه مندانی زیادی از سرتاسر جهان دارد.اما این هنر زیبا و جهانی، بعلت نقض آشکار حکومت علیه ملت بلوچ، که این ملت را دچار فقر و نبود اشتغال و تحصیل و عدم حمایت زنان در این عرصه تبدیل به یک شغل سخت و طاقت فرسا برای زنان بلوچ کارگر  تبدیل کرده است. سوانح ناشی از کار برای زنان کارگر در بلوچستان  فقط از دست دادن جان یا قطع عضو نیست. بلکه انواع آسیبهای جسمی و روحی و جنسی، زنان کارگر را گرفتار کرده است .زنان کارگر عموماً متعلق به فرودست‌ترین طبقات اجتماع هستند؛ آن‌ها برای اینکه بتوانند از پس هزینه های و مخارج فرزندان خود را بدهند، اجباراً از خیلی چیزها می‌گذرند زنان کارگر بلوچ به علت کار طاقت فرسا و بی وقفه دچار پیری زودرس و مشکلات ستون فقرات ، آرتروز گردن و بیماری‌های پوستی ریز و درشت، از مسائلی هست که این زنان به آن دچار هستند حکومت با نگاهی تبعیض آمیزی که به مردم بلوچ داشته هیچگاه دنبال حمایت از این ملت نبوده و همچنین حکومت جمهوری آخوندی عملا از حمایت زنان کارگر و خود سرپرست باز مانده و تحریم و گرانی شرایط بسیار سختی بر این زنان رقم زده است.زنان بلوچ که ساعت ها بدون وقفه کار های سخت انجام می دهند  اما حقوق ناچیزی دریافت می کنند به خاطر نداشتن شناسنامه از مزایای پزشکی و یا بازنشستگی برخوردار نیستند. زنان کارگر بلوچ با سوزن زدن بر تارپود پارچه زندگی را می سازند حتی برخی از آنها به نان شبشان محتاجند و مجبورند تا صبح سوزن بزنند تا با  فروش هنرشان بتوانند از پس مخارج زندگی بر بیایند.سوزن دوزی از اصیل ترین هنرهای رایج در میان بلوچ ها است که به دلیل نبودن منابع کافی بررسی پیشینه و تعیین قدمت تاریخی آن، امکان پذیر نیست برخی از پژوهشگران برآنند که این شیوه دوخت از اوایل اسلام در میان مردم بلوچ رایج بوده و در دوره ایلخانی و به خصوص تیموری و صفوی به اوج خود رسیده است.