فرح پهلوی بیوه شاه سابق ایران گفته است: اگر اتفاق شوم سال ۵۷ نبود ایران در صف کشورهای پیشرفته منطقه بود.
من به عنوان یک بلوچ آیا باید سخن فرح را قبول کنم؟
محمد رضا چندین فروند هواپیمای نظامی به کمک پاکستان فرستاد و مبارزان بلوچ در بلوچستان شرقی را به خاک و خون کشید و مانع از تحقق اهداف ملی آنها برای احقاق حق شد؛ خلعتبری وزیر شوهر ایشان در پیمان سنتو گفته بود که ما به عمد بلوچها را در فقر و بیسوادی و اختلاف نگهداشته ایم تا برای استقلال خود اقدامی نتوانند انجام بدهند.
و وضعیت بلوچستان در آن زمان که تهران و شهرهای مرکزی در حال پیشرفت بودند همانند اکنون مانند وضعیت مردمان آفریقا بود.
حال خانم فرح از شما میپرسم با این تفاصیل اگر اتفاق شوم ۵۷ پیش نمی‌آمد و سیاست شوهر شما در قبال بلوچ هم مشخص بود آیا بلوچستان هم مانند تهران و شهرهای مرکزی دیگر پیشرفت میکرد؟
یا آنچه اکنون سهم ملت بلوچ از حکومت آخوندی است همان سهم در زمامداری شوهر شما به ملت بلوچ می‌رسید؟
در این شکی نیست که از این آخوندهای بیسواد، شوهر شما گرچه استبداد در خونش موج میزد اما وضعیت مناطق گجرنشین در حکومت او حتما بهتر می‌شد اما در مناطقی مانند بلوچستان که نگاه امثال شما به آنها نگاهی غیر انسانی و غیر دمکراتیک بود تغییری حاصل نمیشد.
فارسها که اکنون از آزادی های معمولی محروم هستند شاید فقط به خاطر گشت های ارشاد رژیم آخوندی و قوانین ضدبشری آنها آرزوی ماندن حکومت شوهرتان را داشتند اما ما ملت بلوچ هرگز!
فراموش نکنید که بنیاد ظلم و استعمار در سرزمین ما را پدرشوهرتان رضاخان پالانی گذاشت و چگونه از یک حکومت استعمارگر میتوان انتظار آبادانی و پیشرفت در منطقه تحت استعمار داشت؟
شما هم فقر و محرومیت را افزایش داده و اختلافات قومی را دامن می‌زدید و مانع از رشد کودکان، نوجوانان و جوانان بلوچ میشدید تا حق نخواهند و فریاد آزادی سر ندهند.
آری خانم فرح پهلوی!
درد ما دردی متفاوت از مردم شهرهای مرکزی و فارس‌نشین است، اگر حکومت شوهر شما سرنگون هم نمیشد وضعیت ما با وضعیت فعلی در حکومت آخوندی فرقی نداشت.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.