بر اساس آمارهای ارائه شده توسط ابراهیمی مدیرکل دفتر امور زنان، ۹۳ هزار زن سرپرست خانوار در بلوچستان وجود دارد که این آمار با افزایش ۲۶ درصدی روبرو بوده است.
از عوامل و چرایی این معضل بزرگ اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی در دور افتاده ترین استان از مرکز که از لحاظ موقعیت استراتژیکی ترین سرزمین جغرافیای ایران محسوب می شود؛ تنها علت این معضل نمی تواند توسعه نیافتگی این استان باشد. بدون شک این یک مورد از چندین عواملی است که دست در دست هم داده که آمار زنان سرپرست خانوار بلوچ را در بلوچستان با افزایش روبرو باشد.
در بلوچستان آماری بیشتر از ۱۰۰ هزار افراد بی هویتگی و بی شناسنامه در نقاط مرزی و حاشیه شهرهای بزرگی چون #دزاپ، #پهره، #چابهار، #سراوان وجود دارند که به دلیل دوری از شهرها و مشکلات تردد بسیاری از این ازدواج ها ثبت رسمی نمی شود که این زنان بی سرپرست در این آمارها در نظر گرفته نمی‌شوند.
بر اساس آمارهای ارائه شده، بلوچستان جزء ۴ استان نخست در کودک همسری می باشد که در سایه حکومت جمهوری اسلامی ایران دو هزار و ۴۰۰ مورد ازدواج کودکان که از این تعداد ۱۸ مورد ازدواج ۵ تا ۹ سال گزارش شده است طی سال جاری هم گروه سنی ۱۰ تا ۱۴ سال ۲٫۴۰۵ هزار مورد ازدواج ثبت شده است که از ابتدای سال جاری بیشترین آمار ازدواج ثبت شده در دختران در گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ سال بوده است.
براساس این آمارها تنها ۴۴ درصد از زنان تحت پوشش کمیته امداد قرار میگیرند. سن زنان سرپرست خانوار بر اساس میانگین کشوری در سنین ۱۸ تا ۳۵ سال در ایران ۱۱ درصد است که در بلوچستان ۲۶٫۳ درصد می باشد.
عامل افزایش دهنده زنان سرپرست خانوار در بلوچستان را می توان به چند دلیل عمده تقسیم کرد که شامل:
۱- فوت همسر و ۲- از کارافتادگی همسر باشد.
در دو مورد بالا می توان به جاده های ناایمن در بلوچستان اشاره کرد
که بر اساس آمارهای ارائه شده ۱۶۰شهروندبلوچ، تصادفات جاده ای سبب مرگ بسیاری از شهروندان بلوچ می شود. از دلایل دیگر میتوان به شلیک مستقیم به سوختبران و کولبران بلوچ اشاره کرد که بر اساس آمارهای ارائه شده ۱۵۶سوختبر و کولبر با شلیک مستقیم جان خود را از دست داده اند.
اعدام های رژیم در طی ۱۴ از موارد افزاینده زنان سرپرست خانوار می باشد که بر اساس این آمارها حدود ۵۰ شهروند بلوچ با جرم های مختلف اعدام شده اند. تمام این عوامل میتواند در از کار افتادگی همسران هم ارتباط مستقیم داشته باشد.
از موارد دیگر می توان به اعتیاد بسیاری از شهروندان بلوچ اشاره کرد. رژیم حاکم عامدانه سعی بر انتشار مواد مخدر در بلوچستان دارد که بسیاری از زنان بد سرپرست مجبور هستند که خود مسئولیت زندگی را به دوش میکشند.
فقر سیستماتیک و فضای امنیتی شدید و موضوع کرونا در طی دوسال گذشته به مشکلات زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست افزوده است.
تعطیلی کارگاه های سوزن دوزی، کارگاه های سفالگری کلپورگان در سراوان که بسیاری از زنان مرز نشین سراوان این هنر را که در سطح بین المللی شناخته شده است و از سوی رژیم ایران هیچ گونه کمکی به این زنان و این کارگاه ها نشده است؛ با تعطیلی این مکان ها فشار اقتصادی شدیدی برای آنها و دیگر زنان سرپرست خانوار بوجود آورده است.
گرچه براساس آمارهای حکومت، این عمق فاجعه دیده میشود اما فاجعه بزرگ بی هویتی کسانی است که نه در این آمارها بحساب می آیند و نه اینکه مورد حمایت نهادهایی چون کمیته امداد و بهزیستی قرار میگیرند.
قتل و کشتار و اعدام عامدانه رژیم ایران یک نسل کشی آشکار علیه ملت بلوچ میباشد که در روستای کلابید از توابع شهرستان دزآپ در اواخر دهه ۶۰ قتل عام فجیعی از سوی رژیم صورت گرفت که طی آن ۵۹ تن از مردان یک روستا کشته
شدند.
نسل کشی علیه ملت بلوچ همچنان ادامه دارد که این رژیم در بلوچستان باعث مرگ و کشتار صدها تن از مردان، کودکان و زنان بلوچ بوده است.
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.