به مفاهیمی که به ما القا میشود توجه کنیم ، این مفاهیم با اهداف خاصی تکرار میشوند و معانی مشخصی دارند که بدون تغییر آنها جامعه در مسیر سیاسی درستی قرار نمیگیرد:
به عنوان نمونه، مفهوم؛ مطالبه گری
مطالبه یک واژه عربی به معنی درخواست کردن که دو سویه به کار میرود، یعنی شما یک درخواست از حکومت دارید و حکومت هم از شما یک درخواست دارد. شما مدرسه میخواهید، در عوض مالیات باید بدهید، اگر اعتراض دارید باید در‌چهارچوب قانون حکومت پیگیری کنید.
مطالبه گری زمانی معنی پیدا میکند که شما اساسا مشروعیت یک حکومت را قبول داشته باشید و صرفا با رویه نادرستی که برخی مسئولان پی گرفته اند مشکل دارید و میخواهید این رویه و مشکل در چهارچوب نظم موجود تغییر کند.
هنگامی که شما به #براندازی معتقد باشید، مطالبه گری معنی ندارد. اگر شما به براندازی باور داشته باشید و مطالبه گری روش کارتان باشد، یعنی مسیر را اشتباه رفته اید. در واقع همان مسیر اصطلاح طلبی مطلوب حکومت را پیموده اید.
اگر شما به یک قدم بالاتر از براندازی باور داشته باشید، یعنی به «استعمارزدایی» معتقد باشید آن وقت براندازی شامل این مفهوم نیز میشود.
مراد از #استعمارزدایی یعنی نه تنها شما به برانداختن این حکومت اعتقاد دارید بلکه سیستم حکومت آینده را هم دارید مشخص میکنید و آن دولت ملی بلوچ در سرزمین بلوچستان و شکست این سیستم استعماری موجود ایت که ملتی دیگر بر ملت بلوچ حکومت کند و قوانین خود را بر آنها تحمیل کند.
در واقع استعمارزدایی گامی است برای از میان برداشتن ریشه موانع توسعه و استیفای کامل حقوق ملی با تغییر کامل شکل نظام آینده بر اساس خواست و اراده ملت بلوچ در سرزمین مادریشان.
پس همگامی که فردی یا گروهی به (استعمارزدایی) باور داشته باشد نه تنها «مطالبه گری» بی معنا میشود بلکه همراه شدن با برخی مفاهیم اشتباه که نوع نظام آینده را مشخص میکنند و‌توسط اپوزیسیون مرکز محور سلطه طلب سرداده میشوند هم مخالفت میکنید.
همگامی که استیفای کامل حقوق ملی با استعمار زدایی در برنامه یک ملت قرار داشته باشد مفهوم «مقاومت ملی» در شکل مبارزات خود را عیان میکند.
مقاومت ملی هنگامی است که یک ملت تحت استعمار بیگانه برای شکست استعمار از مظاهر استعمار یعنی مفاهیم ، جلوه ها، و ادبیات و قوانین استعمار دوری کرده و‌خود طبق سنت ها و قوانین ملی بلوچی خود برنامه ها را پیش ببرد تا به یک اجماع داخلی برای مقابله همگانی یا همان انتقاضه ، دست یابد.
ملت تحت ستم، باید مقاومت کند، مقاومت در تمام اشکال خود، مقاومت در مقابل تغییر یافتن به شکل استعمارگران، مقاومت در مقابل قوانین ضد بشری استعمارگران، مقاومت در مقابل تضعیف هویتشان، مقاومت در مقابل مصادره زمین هایشان، مقاومت در مقابل تغییر بافت جمعیتشان، مقاومت در برابر مهاجرسازیشان، مقاومت در مقابل غارت منابعشان. مقاومت در برابر تغییر باورهای دینی و اعتقادیشان. مقاومت در مقابل تغییر اسامی شهرها ، فامیلها و …مقاومت در مقابل قتل و کشتار و نا امنی، مقاومت در مقابل همه مفاهیمی که استعمارگران با خود آورده اند.
این مقاومت همگانیِ فعال است که وحدت و انسجام و همبستگی ملی ایجاد کرده و منجر به تضعیف هدفمند بیگانگان شده و‌در نهایت حاکمیت سرزمین مادری را به ملت تحت ستم و‌دربند باز میگرداند.
پس ملت بلوچ می باید بر مقاومت ملی تمرکز کند، بر «مبارزه گری» تمرکز کند بر مقابله همه جانبه تمرکز کند و فریب اصطلاحات حکومتی شرکت در انتخاباتها، قانونی پیگیری کردن (تابع قوانین جمهوری اسلامی) بودن، تابع رهبری بودن، تابع استعمارگران در هر شکلی از اشکالش بودن را از میان بردارد.
بقلم: حبیب‌الله سربازی بلوچ
نظرات
ارسال دیدگاه برای این نوشته بسته می باشد.